Doorslaan, een menselijke eigenschap
Herken je dit? Je moet 30 rijden in een woonwijk. Zodra je uit de woonwijk bent mag je 60. Waar ik mij dan vaak op betrap is, dat ik ineens veel harder ga rijden dan die 60. ‘Bevrijd’ van de 30 km trap je het gaspedaal in, en rijd je al snel veel te hard. 
Of misschien in de opvoeding: je kind komt veel te laat thuis. Je reactie is: nu kom je er de hele week niet meer uit!
Of je (jongere) kind heeft snoepjes gepikt uit de voorraadkast. ‘Nu krijg je de hele week geen snoep meer!’
Zonder er goed over na te denken reageer je uit emotie. Je hebt niet nagedacht over een passende ‘straf’ of reactie.
Ook bij het ineens harder rijden reageer je uit emotie. ‘Bevrijd’ van de langzame 30 km trap je het gaspedaal in, zonder na te denken.
Niet slim
En dat is natuurlijk niet slim. Die maximum snelheid is er niet voor niets. Je kunt misschien gevaarlijke situaties krijgen als je veel sneller rijdt dan is toegestaan.
En die week niet eruit mogen, of geen snoep krijgen is – naar mijn idee – wel erg drastisch. In elk geval is het een niet doordachte opmerking waar je waarschijnlijk later ‘op terug moet komen’, of je laat het gewoon los, zonder er verder iets over te zeggen. Je roept iets, wat totaal geen kracht heeft. Je leert je kind op die manier iets wat je niet wilt. Je bent niet ‘betrouwbaar’, en je kind leert dat je toch niet doet wat je zegt.
Kijk: verantwoordelijkheid is ontzettend belangrijk. Té veel mensen voelen zich niet verantwoordelijk. ‘Dat is toch zeker niet mijn schuld? Daar kan Ãk toch niets aan doen? Dat komt omdat jij…..! Ja, dan moet jij ook niet zo…..’ Uitspraken om de verantwoordelijkheid te ontlopen, de schuld bij de ander te leggen. JÃj kan er tenslotte niets aan doen, het ligt aan de ander.
vermogen. Je moet wel een beetje logisch kunnen denken, de feiten uit elkaar kunnen halen, weten waar het in de kern over gaat. Hoofdzaken en bijzaken onderscheiden. Waarom doe je iets wel of niet. Waarom misschien in de ene situatie wel en in de andere niet. Daar ben je je misschien niet zo van bewust, maar zo werkt het denkproces wel. (En dat gaat snel 😉 )
Een mens is een kudde’dier’. Dat kan soms helpend zijn. Als je het even niet meer weet kun je de ‘kudde’ volgen. Maar… doe dat dan alleen als je het echt niet meer weet en de ander vertrouwt. Er is namelijk altijd een leider. Iemand die het initiatief neemt. En die leider is ‘ook maar een mens’. Dan is het wel belangrijk dat de leider wijs en betrouwbaar . Bovendien ontslaat het je niet van je eigen verantwoordelijkheid. Je kiest zelf of je volgt of niet. (Ik had je graag een filmpje willen laten zien over hoe (steeds meer) mensen spontaan iemand nadoen die begint te dansen. Helaas kon ik hem niet meer vinden. Wel 
Of krijg je mensen tegenover je omdat je iets anders vindt dan zij? Ik word er zo ontzettend verdrietig van als ik zulke schrijnende dingen hoor: dat ouders boos zijn op hun kinderen omdat die anders denken dan zij (en andersom ook natuurlijk). Of broers en zussen die elkaar niet meer willen spreken. Verschrikkelijk! Blijkbaar is het voor sommige mensen erg moeilijk om de ander te blijven respecteren, ook als hij of zij er een andere mening op na houdt.
